- üsulluca
- z. Ehtiyatla, üsulla, asta-asta, yavaşca, ehmalca. <Məcid əfəndi:> Üsulluca hərəkət etməliydin. H. C..
Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.
üsulluca
Look at other dictionaries:
ağız — 1. is. 1. İnsan və heyvanların üzlərinin alt tərəfində, alt və üst çənələri arasında yerləşən, yeyib içməyə və səs çıxarmağa məxsus üzv. Ağzını yaxalamaq. Ağzı ilə nəfəs almaq. Ağzı acı dadmaq. Dişsiz ağız. Ağız boşluğu. Ağız suyu – insan və… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
ağtük(lü) — sif. Tükləri ağ olan. Ağtük(lü) it. Ağtük(lü) toyuq. – Ağtüklü Həştərxan pişiyi üsulluca qapını açıb kandarda dayanır. H. S … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
ahəstəcə — z. Astaca, astalıqla, yavaşca, yavaş yavaş, üsulluca. Çox soyuqdur çıxan ahəstəcə tək tək nəfəsi; Bədənində donuşub laxtalanır qan, ölüb ə! M. Ə. S.. <Məşədi Əsgər> ahəstəcə qapını açıb içəri girdi. S. M. Q.. // Pəsdən, yavaşdan. Gülxar… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
astalıqca — z. Üsulluca, yavaşcadan; əlaltından … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
diri — sif. 1. Canı olan, canlı, sağ, yaşayan (ölü ziddi). Diridir, ölməmiş Simon hala; Ona fürsət verərmiyim? H. C.. // Öldürülməmiş, başı kəsilməmiş, canı çıxmamış. Diri quş. Diri balıq. – <Quşu> diri z. saxlamaq niyyəti ilə üsulluca çantaya… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
dovşan — is. 1. Gəmiricilər dəstəsindən qabaq ayaqları dal ayaqlarından qısa, uzun və dik qulaqlı, dodağı yarıq kiçik heyvan. Dovşanlar otla və bitki ilə keçinir. Dovşan əti dadsız olur. – Dovşanın gümanı ayaqlarına gələr. (Ata. sözü). 2. məc. Qorxaq,… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
döymək — f. 1. Əziyyət vermək, yaxud cəzalandırmaq üçün birini əl, yaxud başqa bir şeylə vurmaq; kötəkləmək, əzişdirmək. Xanım haqsız yerə <Sarıköynəyi> söyübdanlamağa, döyməyə, incitməyə başlayır. S. H.. <Qədir:> Öküzü döyməyə ürəyim gəlmir,… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
ehmaldan — z. Yavaşdan, astadan, yavaş, asta, üsulluca. Ehmaldan danışmaq. – Bəhram məktubu büküb gərəksiz bir vəsiqə kimi kitabların üstünə tulladı və çox ehmaldan dilləndi. . Ə. Vəl … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
iti — 1. sif. Yaxşı itilənmiş, kəskin, çox kəsici. İti bıçaq. İti balta. İti ülgüc. İti qılınc. // Ucu şiş, batıcı, deşici. İti ox. İti tikan. – . . Heç bir zaval görməyəcəyini <pişik> hiss etdi, iti caynaqlarını qabırğaya ilişdirdi. İ. Hüseynov … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
körpə — sif. 1. Südəmər, çağa. Körpə uşaq. Körpə bala. – Körpə uşaqlar ac və çılpaqlığa davam gətirməyib ağlaşırdılar. Ç.. // Yenicə doğulmuş, bala. Ağılın ağzında yatan üç körpə quzuya yaxınlaşdı. M. İ.. // İs. mənasında. Südəmər uşaq. Körpəni… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
